ÀGORA 3 Galeria d'Art

Arnau Alemany nace en Barcelona en 1948.

Expone muestras individuales desde 1978.

Artista pintor que destaca por su técnica al óleo de carácter preciosista. Su temática aborda construcciones y edificios de gran detallismo realista inscritos en paisajes de corte netamente surrealista.

Es uno de los más importantes pintores contemporáneos de la tendencia hiperrealista.

OBRAS

Biografía
Currículum
La Meva Pintura


Arnau Alemany nace en Barcelona en 1948, al pie de una colina, en uno de esos barrios que han crecido de una forma  anárquica, sin orden ni planificación, a medida que han ido llegando inmigrantes de las zonas desfavorecidas de  España; y donde los edificios han ido creciendo y ganado terreno, montaña arriba, en una cordillera que aprisiona la  ciudad. Durante aquellos años se construyeron edificios en lugares inusuales y de difícil acceso creando un conjunto  urbano insólito, cercano al disparate.

La enseñanza básica la aprende en la escuela de este barrio, destacando siempre por sus buenas notas en asignaturas  como dibujo y manualidades, que le agradaban y con las que disfrutaba desde sus primeros años de infancia. Al cumplir  12 años, ingresa en régimen nocturno en la sucursal de Artes y Oficios del barrio, y al finalizar el curso le otorgan un  premio consistente en una libreta de la Caja de Ahorros con 154 Ptas (apenas 1 euro). Al año siguiente se matricula  en el conservatorio de Artes Suntuarias Massana, donde asistirá durante cinco años, alternando estudios y trabajo. Su  primer empleo es el de aprendiz en un estudio de dibujos animados y anuncios publicitarios, y en los años siguientes  ejerce otros oficios como el de dibujante publicitario, fotógrafo, delineante industrial y ayudante de escultores. Su  último empleo lo hace en una fábrica de juguetes, donde hace modelos, moldes y contra moldes y hasta el diseño de  las cajas. Este trabajo por las tardes le permite pintar por las mañanas.

En 1978 organiza su primera exposición en Barcelona y a partir de entonces, se dedica únicamente a pintar. Las  obras de estos primeros años siguen unos planteamientos abstractos, que se convirtieron pronto en figurativos,  evolucionando hacía un realismo detallista y cercano a lo mágico, que se ha convertido en característico de su estilo.

Arnau Alemany concibe su obra como un esfuerzo por interpelar al espectador, por no dejarle indiferente, sea para bien  o para mal. Tal tarea la concibe como un esfuerzo de análisis casi científico, calculado, lejos de cualquier espontaneidad  o de un subconsciente que se imponga avasallador. Con la seguridad de largos años de formación dibujística, gráfica,  pictórica y escultórica, lucha por elaborar paisajes verosímiles a la vez que irreales; cityscapes inexistentes, pero  dotados de una perfecta geometría y de una coherencia en sus elementos individuales, imposible de conseguir en  el conjunto, conformando así lo que él llama un “paisaje imperfecto”. En este trabajo de manipulación perceptiva,  permite colarse un cierto aire de dejadez, una observación complaciente de la incompetencia urbanística y de la  vegetación que pugna por recuperar sus fueros perdidos. El espacio inexistente que aparece al concluir cada obra es  inevitablemente distinto de lo que había proyectado inicialmente, pues en su trabajo son componentes habituales la  indeterminación y la apertura a la superación de las expectativas (obsesivas, no pocas veces) iniciales. De esta forma,  el paisaje se convierte, para Alemany como para muchos artistas, en un viaje hacia el interior de sí mismo, y el cuadro  un testimonio plástico y visual de dicho viaje.

Ha expuesto en Barcelona, Madrid, París, Lyon, San Francisco, Nueva York, Chicago y Valencia. Se ha presentado a  muy pocos concursos, pero posee el segundo premio de la bienal de Montecarlo de 1991. No creía en el principio de  regalar cuadros a los museos, por lo que sólo hay obra suya en el Museo Marugame Hirai de Arte Contemporáneo  Español de Marugame (Japón), que le adquirió cuatro piezas.

Arnau Alemany viajaba lo menos posible, pero si se veía obligado a ello, lo hacía preferiblemente en tren y a ser  posible en algún vagón de cola. El único viaje que le interesaba es aquel que emprendía cada vez que comenzaba un  cuadro hacia un lugar inexistente y que al final se haría realidad.

Arnau Alemany consideraba y estaba convencido de ello, que en el oficio de pintor, siempre se es un aprendiz.

Resumen de exposiciones colectivas/ Resum d’exposicions col·lectives/ Summary of Group  Exhibitions 
  • 1972 Galería de Arte Nova, Barcelona, Spain. 
  • 1980 Galería de Arte Fontana D´Or, Girona, Spain. 
  • Galería de Arte España, Barcelona, Spain. 
  • 1981 Galería de Arte Kandinsky, Madrid, Spain. 
  • 1982 Galería de Arte Contraparada 3, Murcia, Spain. 
  • 1985 Feria de Arte Internacional ARCO 85, Madrid, Spain. 
  • 1987 Galería de Arte Gaudí, Barcelona, Spain. 
  • 1988 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. Feria de Arte Internacional INTERARTE 88, Valencia, Spain. 
  • 1990 Galería de Arte Villanueva, Madrid, Spain. 
  • 1991 La Bienal de Arte de Montecarlo. 
  • 1992 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. 
  • 1993 Galería de Arte Heller, Madrid, Spain. 
  • 1994 Art Miami, Miami, USA. New York Art Fair, New York, USA. 
  • 1995 Art Miami 1995, Miami, USA. 
  • 1996 Galería de Arte Portals, Chicago, USA. 
  • 1997 Galería de Arte Heller, Madrid, Spain. 
  • 1998 Galería de Arte Portals, Chicago, USA. 
  • 1999 Galería de Arte John Cacciola, Nueva York, USA. 
  • 2000 ArtExpo, New York, USA. 
  • 2001 ArtExpo, New York, USA. 
  • 2002 Galería de Arte Halcyon, Londres, UK. 
  • 2003 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. 
  • 2004 Galería de Arte Agora 3, Sitges, Spain. Galería de Arte Glass Garage, Los Angeles, USA. 
  • 2005 Galería de Arte Christopher Hill, Napa Valley, EE.UU. Leslie Levy Fine Art, Scottsdale, USA. 
  • 2011 The Spirit of Barcelona, Messums, London, UK.
  • 1972 Galería de Arte Nova, Barcelona, Spain. 
  • 1980 Galería de Arte Fontana D´Or, Girona, Spain. 
  • Galería de Arte España, Barcelona, Spain. 
  • 1981 Galería de Arte Kandinsky, Madrid, Spain. 
  • 1982 Galería de Arte Contraparada 3, Murcia, Spain. 
  • 1985 Feria de Arte Internacional ARCO 85, Madrid, Spain. 
  • 1987 Galería de Arte Gaudí, Barcelona, Spain. 
  • 1988 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. Feria de Arte Internacional INTERARTE 88, Valencia, Spain. 
  • 1990 Galería de Arte Villanueva, Madrid, Spain. 
  • 1991 La Bienal de Arte de Montecarlo. 
  • 1992 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. 
  • 1993 Galería de Arte Heller, Madrid, Spain. 
  • 1994 Art Miami, Miami, USA. New York Art Fair, New York, USA. 
  • 1995 Art Miami 1995, Miami, USA. 
  • 1996 Galería de Arte Portals, Chicago, USA. 
  • 1997 Galería de Arte Heller, Madrid, Spain. 
  • 1998 Galería de Arte Portals, Chicago, USA. 
  • 1999 Galería de Arte John Cacciola, Nueva York, USA. 
  • 2000 ArtExpo, New York, USA. 
  • 2001 ArtExpo, New York, USA. 
  • 2002 Galería de Arte Halcyon, Londres, UK. 
  • 2003 Galería de Arte Puchol, Valencia, Spain. 
  • 2004 Galería de Arte Agora 3, Sitges, Spain. Galería de Arte Glass Garage, Los Angeles, USA. 
  • 2005 Galería de Arte Christopher Hill, Napa Valley, EE.UU. Leslie Levy Fine Art, Scottsdale, USA. 
  • 2011 The Spirit of Barcelona, Messums, London, UK.

 

La meva pintura, per Arnau Alemany 

“Aquestes pintures intenten reproduir imatges reals del carrer i districtes urbans que hi ha a totes les grans ciutats i que passen desapercebudes gairebé sempre, per a la  majoria de visitants i turistes curiosos.  

Són llocs que molt poca gent coneix; tal vegada només els seus habitants i per suposat, jo. Acostumen a ser barris extrems o nuclis aïllats que s’aixequen guanyant terreny  al desert o bé és el desert que, d’una forma lenta i constant, va penetrant a la ciutat. En alguns casos, la vegetació seca i rèstega, és agressiva, creix i s’apodera dels llocs  més insòlits.  

Són zones insegures que canvien d’aspecte constantment. Són també, la frontera entre la metròpoli i el desert, la praderia o l’erm. Més enllà d’aquesta frontera només  queden alguns edificis dispersos en evidència estat de deteriorament o projectes d’urbanització que hi han quedat; projectes. En aquests immensos espais s’amunteguen els  estris, vehicles i artefactes en desús, també de vegades, elements de procedència desconeguda.  

Són imatges molt estranyes que fins i tot semblen irreals.  

Potser aquests paisatges no són totalment fidels a la realitat. No sé si són exactament com els he vist. Crec que estan en algun lloc, però no n’estic segur.  En realitat, no estic segur de res.”